Η ΖΩΗ μου (μας) σήμερα

"Για αλλού τράβηξα και αλλού η ζωή με πήγε. Παύση. Έκανα πολλά μου όνειρα, πραγματικότητά μου. Παύση. Προσπάθησα πολύ για να δημιουργήσω μια ζωή, όπου θα χαίρομαι να λέω ότι είναι δική μου. Παύση. Αγάπησα με πάθος, πληγώθηκα με ένταση, χαμογέλασα με την ψυχή μου, έκλαψα με την καρδιά μου. Και όλα αυτά είναι ακόμη ο ενεστώτάς μου. Παύση. Το παιδί που έχω μέσα μου το τρέφω καθημερινά και αυτό μου δίνει ελπίδα και όρεξη για όμορφες και αυθεντικές στιγμές. Παύση. Την ψυχή μου δεν τη βάζω σε εκπτώσεις, όσο και αν είναι της μόδας. Παύση. Η Ελλάδα σήμερα με πληγώνει και μου στερεί τα όνειρά μου. Παύση. Οι Έλληνες δε ζούμε. Παύση. Όλοι μας θα βρούμε την άκρη μας, γιατί ξέρουμε πως έχουμε έναν σκοπό σε αυτήν τη γη: Να ζήσουμε αυτή τη μια ζωή όσο πιο όμορφα μπορούμε και να αφήσουμε κάτι σημαντικό πίσω μας. Τελεία".
Μαρίνα Τζόκα

"Έχω για τη ζωή μιαν αντίληψη δραματική και ρομαντική. Ο,τι δεν αγγίζει βαθιά την ευαισθησία μου δεν με ενδιαφέρει. Όσον αφορά την ποίηση, στην πραγματικότητα καταλαβαίνω πολύ λίγα πράγματα. Γι' αυτό συνεχίζω με τις αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας. Ίσως απ' αυτά τα φυτά, τη μοναξιά, τη σκληρή ζωή, βγαίνουν οι μυστικές, αληθινά βαθιές "Ποιητικές Πραμάτειες" που κανείς δεν μπορεί να διαβάσει, γιατί κανείς δεν τις έγραψε. Η ποίηση διδάσκεται βήμα βήμα ανάμεσα στα πράγματα και στις υπάρξεις, χωρίς να τα χωρίσουμε, αλλά ενώνοντάς τα με την ανιδιοτελή απλωσιά της αγάπης (Pablo Neruda)

Άρτεμις Παπακωστούλη 

"Αν οι άνθρωποι δεν έκαναν ποτέ ανοησίες, τίποτε έξυπνο δεν θα είχε γίνει ποτέ" (Ludwig Wittgenstein) 

  Θοδωρής Χαραλάμπους        

"Όταν αυτοί που πολεμούν την αδικία δείχνουν τα πληγωμένα πρόσωπά τους

η αδημονία εκείνων που ήταν σε ασφάλεια είναι μεγάλη.

Γιατί έχετε παράπονο, ρωτάνε.

Πολεμήσατε την αδικία.

Τώρα σας νίκησε, σωπάστε λοιπόν!

Όποιος, λένε, αγωνίζεται, πρέπει να ξέρει να χάνει.

Όποιος επιζητά τη σύγκρουση μπαίνει σε κίνδυνο.

Όποιος επιστρατεύει τη βία, δεν πρέπει να κατηγορεί τη βία.

Αχ φίλοι εσείς που είστε σε ασφάλεια.

Γιατί τόσο εχθρικοί;

Είμαστε εχθροί σας εμείς που είμαστε εχθροί της αδικίας;

Αν αυτοί που αγωνίζονται ενάντια στην αδικία νικηθούν

δεν σημαίνει πως η αδικία έχει δίκιο.

Γιατί οι ήττες μας δεν αποδείχνουν τίποτα

παρά μόνο πως είμαστε πολύ λίγοι εμείς

που αγωνιζόμαστε ενάντια στη βαναυσότητα

κι εκείνο που περιμένουμε από τους θεατές

είναι τουλάχιστον να ντρέπονται" (Berlolt Brecht)

         Κωνσταντίνος Ι.

Ψυχές. Γεμάτος ο κόσμος γύρω μας από ψυχές. Αν ρωτήσεις τον καθένα, θα σου πει ότι η δική του είναι μοναδική. Αν ρωτήσεις τον διπλανό του, θα έχει να σου πει πολλά....

Ψυχές, χαμένες ή όχι.

Ψυχές που θεώρησαν ότι είναι πιο σπουδαίες από κάποιες άλλες, ότι αξίζουν περισσότερο, ότι έχουν περισσότερα δικαιώματα.

Ψυχές ηγέτες, που θεωρούν ότι μόνο αυτές έχουν την δύναμη και την γνώση, για να «σώσουν» τον κόσμο. Που προκειμένου ν’ ανέβουν και να πιάσουν την χίμαιρα, που κυνηγούν, δεν υπολογίζουν τίποτε στον δρόμο τους.

Ψυχές υπεροπτικές, υπέρ πάντων ο εαυτός τους. Δεν διστάζουν να «πατήσουν» άλλες ψυχές, αν αυτό θα τις κάνει να νοιώσουν καλύτερα. Αν έτσι, βγουν αυτές μπροστά και οι άλλες μείνουν από πίσω, θα νοιώσουν ότι ψηλώνουν, ότι ξεχωρίζουν. Όχι όμως γιατί το αξίζουν, αλλά γιατί μπορούν κι επιβάλλονται.

Ψυχές κυνηγημένες, από τον ίδιο τους τον ίσκιο. Χωρίς πρωτοβουλία, που έχουν μάθει να σκύβουν το κεφάλι και κάθε δυσκολία, να την θεωρούν βουνό.

Ψυχές ρεμάλια, που όσα πάνε κι όσα έρθουν, κάνουν ακριβώς το ίδιο, χωρίς την παραμικρή διαφορά. Πάντα πιστεύουν ότι θα βρεθεί μια λύση, συνήθως από τους άλλους, αλλά παράλληλα θα βολευτούν κι αυτές.

Ψυχές τεμπέλικες, που τα θέλουν όλα έτοιμα, χωρίς να δώσουν, χωρίς να κοπιάσουν, που θεωρούν ότι η ζωή τους χρωστάει και άρα έχουν μόνο να λαμβάνουν, χωρίς να έχουν την παραμικρή υποχρέωση ανταπόδοσης, αλλά το χειρότερο είναι ότι δεν νοιώθουν αυτή την ανάγκη.

Ψυχές αυτοκαταστροφικές, εδώ νομίζω ότι είναι μίγμα και κρύβουν πολλά. Ευαίσθητες, που δεν μπόρεσαν να βρουν κώδικες επικοινωνίας, με τις άλλες, αλλά δεν ήταν τόσο γυμνές για να περάσουν απαρατήρητες και ζητάνε διεξόδους, σε κόσμους άλλους, πλασματικούς.

Ψυχές, ψυχούλες. Αυτές που όλοι θα θέλαμε να έχουμε δίπλα μας. Ψυχές, που χαίρονται με την χαρά σου. Ψυχές, που σε κοιτάνε στα μάτια και θέλουν να προλάβουν κάθε επιθυμία σου. Ψυχές, που αν κάνουν κάτι για σένα, η ευχαρίστηση είναι όλη δική τους. Ψυχές, που το δικό σου χαμόγελο, τις κάνει να πετάνε. Ψυχές που έχουν αισθήματα και νοιάζονται για την ψυχή σου, που νοιάζονται για σένα, που η χαρά σου, είναι χαρά τους και ο πόνος σου, διπλός πόνος γι’ αυτές.
Ψυχές μοναδικές, ψυχές αληθινές, αλλά τόσο σπάνιες. Γι’ αυτό όταν τις συναντάτε, παρακαλώ μην τις πατάτε, αφήστε της ν’ ανθίσουν, μόνο καλό μπορούν να κάνουν κι αν δεν τις καταλαβαίνετε, δεν πειράζει, είναι οι μόνες που μας δίνουν ελπίδα.

Χαρά Σκουρτέλη