Οι Έλληνες δημοσιογράφοι στην τριετή οικονομική κρίση

της Μαρίνας Τζόκα

Δημοσιευμένο: 

Φιλελεύθερος Κύπρου (3.05.2013) 

Επάγγελμα: δημοσιογράφος. Χώρα: Ελλάδα. Ελευθερία του Τύπου: στο όριο της απόλυτης φίμωσης, της προπαγάνδας και της λογοκρισίας, σύμφωνα με την έρευνα της μη κυβερνητικής γαλλικής οργάνωσης «Δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα» (2013). Πιο συγκεκριμένα, η Ελλάδα βρίσκεται στην 84η θέση του παγκόσμιου δείκτη ελευθερίας του Τύπου, ανάμεσα σε 180 χώρες. Η πτώση των 14 μονάδων από την περσινή χρονιά οφείλεται, σύμφωνα με την οργάνωση, στο «καταστροφικό κοινωνικό και επαγγελματικό περιβάλλον στο οποίο λειτουργούν οι δημοσιογράφοι, οι οποίοι βρίσκονται υπό το κράτος της βίας τόσο από την αστυνομία, όσο και από τις εξτρεμιστικές ομάδες». Επιπροσθέτως, όπως αναφέρει κι ο γενικός γραμματέας της οργάνωσης Christophe Deloire «[...] στις δημοκρατίες οι πάροχοι ειδήσεων έχουν να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση των μέσων ενημέρωσης και τις συγκρούσεις συμφερόντων».

Οι πωλήσεις του Τύπου έχουν πληγεί αισθητά, η διαφήμιση έχει περιοριστεί επικίνδυνα, η αξιοπιστία του κοινού προς την προσφερόμενη ενημέρωση - πληροφόρηση έχει υποστεί βαθιές ρωγμές, ενώ τα δάνεια των ιδιοκτητών ΜΜΕ προς τις τράπεζες παραμένουν σε διαρκή εκκρεμότητα. Σύμφωνα με τα ανεπίσημα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα «Παρόν» (21.04.2013) και μόνο όσον αφορά στα τρία συγκροτήματα και στον έναν τηλεοπτικό σταθμό που υπάχθηκαν στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα, μέχρι σήμερα έχουν χάσει τη δουλειά τους περίπου 4.800 δημοσιογράφοι.

Επίσημα συγκεντρωτικά στοιχεία για το μέγεθος της «έκρηξης» στα ΜΜΕ, μέχρι στιγμής, δεν υπάρχουν από την ΠΟΕΣΥ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών), την ΕΣΗΕΑ (Ένωση Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Αθήνας) και την ΕΣΗΕΜ - Θ (Ένωση Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Μακεδονίας – Θράκης). Ωστόσο, ο Πρόεδρος της ΕΣΗΕΜ - Θ, κ. Μάκης Βοϊτσίδης δηλώνει: «Δε γίνεται να υπάρχει ελευθερία του Τύπου εκεί όπου οι δημοσιογράφοι αναγκάζονται να εργαστούν υπό συνθήκες φόβου ή φτώχειας. Πράγματι, η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων (σ.σ. περικοπές μισθών, ανασφάλιστη εργασία) έχει οδηγήσει σε πολλές περιπτώσεις σε αδιέξοδο τους δημοσιογράφους, που καλούνται να ανταποκριθούν σε ολοένα πιο εντατικές ανάγκες, μέσα σε ένα καθεστώς πλήρους αβεβαιότητας. Επιπλέον, ο δραστικός περιορισμός των θέσεων εργασίας θέτει εν αμφιβόλω τη δυνατότητα κάποιων ΜΜΕ να λειτουργούν με τις προδιαγραφές αξιοπιστίας που οφείλουν».