Ο μικρός πρίγκηπας ("Όλοι οι μεγάλοι στο ξεκίνημα υπήρξαν παιδιά, όμως λίγοι το θυμούνται")

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Αντουάν ντε Σαιντ - Εξυπερύ 

Μετάφραση: Μελίνα Καρακώστα

Εκδόσεις Πατάκη 

"[....] Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ενας μικρός πρίγκηπας που κατοικούσε σε έναν πλανήτη, ίσα που τον χωρούσε και χρειαζόταν κάποιον φίλο... Για όσους καταλαβαίνουν τη ζωή θα έμοιαζε πολύ πιο αληθινό". 

"[....] Ίσια μπροστά σου, δε μπορείς να πας και πολύ μακριά..."

"[....] Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν"

"[....] - Καλημέρα, είπε ο πρίγκιπας. 
          - Καλημέρα, είπε το λουλούδι. 
          - Πού είναι οι άνθρωποι; ρώτησε ευγενικά ο μικρός πρίγκιπας. Το λουλούδι είχε δει κάποτε να περνάει ένα καραβάνι:
          - Οι άνθρωποι; Νομίζω πως υπάρχουν έξι ετά. Τους πήρε το μάτι μου πριν από χρόνια. Μα δεν ξέρεις ποτέ πού να τους βρεις. Ο άνεμος τους σηκώνει και τους πάει. Δεν έχουν ρίζες και αυτό τους δημιουργεί πρόβλημα".


"[....] Γνωρίζουμε μονάχα τα πράματα που εξημερώνουμε, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίζουν τίποτα. Τα αγοράζουν όλα έτοιμα από τους εμπόρους. Επειδή όμως δεν υπάρχουν έμποροι που να πουλάνε φίλους, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θέλεις ένα φίλο, εξημέρωσέ με. [....] Αν έρχεσαι όμως όποτε λάχει, δε θα ξέρω ποτέ τι ώρα να φορέσω στην καρδιά μου τα γιορτινά της..."

"[....] Η απόδειξη πως ο μικρός πρίγκιπας υπήρξε είναι πως ήταν γοητευτικός, πως γελούσε και πως ήθελε ένα αρνί. Όταν θέλεις ένα αρνί, δε μπορεί παρά να υπάρχεις. Αν όμως τους πείτε: "Ο πλανήτης από όπου ερχόταν είναι ο αστεροειδής Β612", τότε θα πειστούν και θα σας αφήσουν ήσυχο με τις ερωτήσεις τους. Έτσι είναι αυτοί. Μην τους κρατάτε κακία. Τα παιδιά πρέπει να είναι επιεική με τους μεγάλους".

"[....] Αν σας διηγήθηκα τόσες λεπτομέρεις για τον αστεροειδή Β612 κι αν σας εμπιστεύτηκα τον αριθμό του, γι' αυτό φταίνει οι μεγάλοι. Στους μεγάλους αρέσουν τα νούμερα. Όταν τους μιλάτε για έναν καινούργιο φίλο, δε ρωτάνε ποτέ τα ουσιώδη. Δε λένε ποτέ: "Πώς είναι η φωνή του; Ποιά είναι τα αγαπημένα του παιχνίδια; Κάνει συλλογή από πεταλούδες;". Σε ρωτάνε: "Πόσων χρονών είναι; Πόσα αδέρφια έχει; Πόσα κιλά ζυγίζει; Πόσα κερδίζει ο πατέρας του;". Τότε μόνο νιώθουν πως τον γνωρίζουν. Αν πείτε στους μεγάλους: "Είδα ένα ωραίο σπίτι με κόκκινα τούβλα, με γεράνια στα παράθυρα και περιστέρια στη στέγη...", δε μπορούν να το φανταστούν. Πρέπει να τους πεις: "Είδα ένα σπίτι αξίας εκατό χιλιάδων φράγκων". Τότε αναφωνούν: "Τι όμορφο!".

"[....] Ξέρω έναν πλανήτη όπου ζει ένας κύριος κόκκινος σαν τομάτα. Δεν έχει μυρίσει ποτέ ένα λουλούδι. Δεν έχει κοιτάξει ποτέ ένα αστέρι. Δεν έχει ποτέ αγαπήσει κανέναν. Δεν έχει κάνει ποτέ τίποτα άλλο εκτός από προσθέσεις. Κι όλη τη μέρα επαναλαμβάνει όπως εσύ: "Εγώ είμαι σοβαρός άνθρωπος! Εγώ είμαι σοβαρός άνθρωπος!". Και φουσκώνει από περηφάνια. Όμως δεν είναι άνθρωπος, είναι μανιτάρι!"

"[....] Μεγάλο μυστήριο αλήθεια. Για σας που αγαπάτε όπως κι εγώ το μικρό πρίγκιπα, τίποτα στο σύμπαν δεν είναι το ίδιο αν κάπου, άγνωστο πού, ένα αρνί που δε γνωρίζουμε έφαγε ή δεν έφαγε ένα τριαντάφυλλο. Κοιτάξτε τον ουρανό. Αναρωτηθείτε: "Το αρνί έφαγε, ναι ή όχι το τριαντάφυλλο;" Και θα δείτε πως όλα αλλάζουν... Και κανένας μεγάλος δε θα καταλάβει ποτέ γιατί αυτό έχει τόσο πολλή σημασία".